Απόγευμα καλοκαιριού στο γλυκό μοναστηράκι.Στο στενό δρομάκι του δάσους χιλιάδες τζιτζίκια δίνουν τη συναυλία τους.Οι φωνές των πουλιών συνοδεύουν κι αυτές.Το γάργαρο νερό της πηγής προσπαθεί να μας ξεδιψάσει από την ανομβρία την πνευματική.Τ΄αγίασμα παραπονιέται που δε προτιμήσαμε το δροσερό νερό του.Κι οι βάτραχοι κοάζουν δοξολογικά πριν τον εσπερινό.Το θυμίαμα απλώνει τη μυρουδιά του ως κάτω στο περβόλι.Οι λαμπάδες φέγγουν στο ημίφως του ναού που ειδυλιακά ετοιμάζουν τους πιστούς για την αγία προσευχή.Η αδελφότητα συνάζεται για την αδιάλειπτη συμπροσευχή. Στην όλη λατρευτική συναγωγή συναθροίζονται κι οι άγγελοι με τους αγίους, μαρτυρώντας την κοινωνία τους με το Θεό.Στο κέντρο η γλυκιά μας Παναγιά.Καθώς ψάχνουμε μισότυφλοι μέσ' στο ημίφως του ναού, ξεκινάμε τα πρώτα βήματα μας στην προσευχή.Θλιβόμαστε που δε μπορούμε να ζήσουμε την πληρότητα του μεγαλείου που συντελείται σ΄αυτό το φτωχό και μικρό μοναστήρι. Ο μονότονα επαναλαμβανόμενος θόρυβος των βιωτικών αναγκών μας, μας εμποδίζει να απολαύσουμε τις δωρεές της παρουσίας του Θεού.Μετά, όμως από μια μικρή και σύντομη προσπάθεια, ανακαλύπτουμε ένα μυστικό πέρασμα από όπου εισέρχεται στην καρδιά μας μια γλυκύτητα απόκοσμη, μια ευχάριστη ακτινοβολία, ένα φώς ατέρμονο, μια σιωπή που βγάζει από τα βάθη της καρδιάς μας όλους τους φόβους, τους λογισμούς και τα μοιραία λάθη.
(Γιώργος Σαπουντζής)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου