SCM player skins

Παρασκευή 25 Απριλίου 2014

Εμπρός λοιπόν...

Ερχόμενος ο Χριστός  στη γη, μας αποκάλυψε με την άκρα ταπείνωσή του το ΄΄μυστικό΄΄ για να νιώσουμε και να βιώσουμε  τη Βασιλεία Του. Με την ΄΄παράλογη΄΄ έκφραση της συγχώρησης και της ανυπέρβλητης αγάπης Του πάνω στο Σταυρό, μας υπέδειξε ότι υπάρχει ένας άλλος κόσμος, πνευματικός, διαφορετικός απ' αυτόν που λέμε ότι ζούμε. Ένας κόσμος που μπορούμε να τον δούμε, όμως, μόνο εάν στρέψουμε συγχωρητικά το βλέμμα μας προς κάθε συνάνθρωπό μας, ειδικά προς αυτόν που έχει ανάγκη.
Ο Χριστός πολεμήθηκε όσο κανείς άλλος πάνω στη γη, μαρτύρησε από τους ίδιους τους ανθρώπους, χωρίς να αντισταθεί και πέθανε, ζητώντας από τον Θεό Πατέρα Του να τους συγχωρέσει. Το αποκορύφωμα της αγάπης Του εστιάζεται στη νίκη του θανάτου με την Ανάστασή του δια του θανάτου Του. Ο Χριστός πάνω στο Σταυρό, μας χάρισε το προνόμιο να μπορούμε να γίνουμε κι εμείς ''μικροί Θεοί'' και να ζούμε αιώνια μαζί Του.
Προσφέρει διαρκώς απλόχερα την αιωνιότητα στον άνθρωπο κι ο άνθρωπος την κλωτσά, την παραθεωρεί, την υποτιμά ή την αγνοεί εντελώς. Προτιμά το κοσμικό, το σκοτεινό, το φθαρτό, το ψεύτικο. Υποτάσσεται συνεχώς στις πλάνες του διαβόλου, χαραμίζοντας το μεγαλείο της ύπαρξης του στη δουλικότητα του προς αυτόν.
Όμως, ευτυχώς, η φιλανθρωπία του Θεού δε σταματάει ποτέ. Συνεχώς εκδηλώνεται στα μικρά και καθημερινά πράγματα της πρόσκαιρης αυτής ζωής μας, θέλοντας να μας ξεκολλήσει από το εδώ κι από το εγώ.
Η αγάπη του Χριστού εκχέεται διαρκώς στον κόσμο.Για να τη νιώσουμε και να την αντέξουμε, αρκεί να στρέψουμε για λίγο το βλέμμα μας στον Εσταυρωμένο που με τα χέρια απλωμένα μας προσκαλεί και μας προκαλεί να αξιοποιήσουμε τις  πολύτιμες, αιώνιες κι αληθινές δωρεές με τις οποίες μας έχει προικοδοτήσει.
Εμπρός λοιπόν.... (Σ.Γ.)

Τρίτη 22 Απριλίου 2014

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΗΣ ΚΟΡΝΟΦΩΛΙΑΣ ΣΟΥΦΛΙΟΥ

ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ Η ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑ  ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΤΗΝ ΕΥΡΕΣΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΟΣ ΕΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ!






Κυριακή 20 Απριλίου 2014

Η ζωή του χριστιανού.

Πίστη και ελπίδα.Νέκρωση και πληρότητα.Πλησμονή και πρόγευση.Φως και χάρη.Μετάνοια και συντριβή.Αγώνας και μαρτύριο.Άθληση και στεφάνια.Δάκρυα και ανάταση ψυχής.Χαρά και Λύπη.Ανηφόρα κι εμπαιγμοί.Πάθος και Ανάσταση.Λύτρωση και απαλλαγή.Νυν και αεί...Αυτή είναι η ζωή του χριστιανού. (Σ.Γ.)


ΜΗΝΥΜΑ ΠΑΣΧΑ 2014 ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ κ.κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ

...«χαρᾶς τὰ πάντα πεπλήρωται», καὶ ἀκατάπαυστα πανηγυρίζουμε ψάλλοντας τὸν ἀναστάσιμο παιᾶνα «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν...» καὶ ἀνταλλάσσοντας τὸν ἀναστάσιμο χαιρετισμό «Χριστὸς Ἀνέστη, Ἀληθῶς Ἀνέστη!».
Αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχει διάβολος, οὔτε ὅτι ἔχει ἐξαφανιστεῖ ἡ ἁμαρτία, οὔτε ὅτι δὲν μᾶς ἀπειλεῖ ὁ θάνατος. Ἀλλὰ ὅτι αὐτὰ δὲν εἶναι πλέον ἀκατανίκητα. Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ αἰώνιος νικητής. Καὶ μάλιστα Αὐτὸς ποὺ νίκησε καὶ γιὰ λογαριασμό μας. Δυστυχῶς ὅμως, ὁ κόσμος ἀκόμη «κεῖται ἐν τῷ πονηρῷ», συμμαχεῖ μὲ τὴν ἄρνηση τοῦ Θεοῦ καὶ τὶς ἀντίχριστες δυνάμεις, καὶ συνεχίζει νὰ ὑβρίζει τὸ ὄνομά Του καὶ νὰ ἀσεβεῖ κατὰ τοῦ παναγίου προσώπου Του. Γι’ αὐτὸ γιὰ ὅσους ἔτσι πορεύονται ὁ θάνατος δὲν εἶναι πλέον ἀναπόφευκτη καταδίκη ἀλλὰ συνειδητὴ ἐπιλογή.
Ὅλα αὐτὰ τὰ ζοῦμε ἰδιαίτερα στὶς μέρες μας, τὰ βλέπουμε. Ἡ ἀποστασία διαρκῶς διευρύνεται, ἡ κακότητα ἐπεκτείνεται, ἡ διαστροφὴ μεγεθύνεται. Ἡ ἀνάγκη τοῦ Θεοῦ περιορίζεται, ἡ πίστη στὸν Χριστὸ προσβάλλεται, ἡ Ἀνάσταση ἀμφισβητεῖται. Ὁ Θεὸς περιφρονεῖται. Παντοῦ πόλεμοι, ἀναταραχές, θεομηνίες, ἀντίχριστα μηνύματα. Ἕνας κόσμος ἀναστατωμένος, ἀποπροσανατολισμένος, «συνοχὴ ἐθνῶν ἐν ἀπορίᾳ». Καὶ ὅλα αὐτὰ μετὰ τὸν θρίαμβο τῆς Ἀναστάσεως. Τί παράξενο! Πῶς εἶναι δυνατὸν αὐτὰ νὰ συμβαίνουν τώρα ποὺ τὸ κράτος τῆς ἁμαρτίας, τοῦ θανάτου καὶ τοῦ διαβόλου ἔχουν συντριβεῖ;
Μέσα ὅμως στὴν ἀγριότητα τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς αὐτοῦ τοῦ κόσμου ἀκούγεται ἡ φωνὴ τοῦ ἀγγέλου ὅτι «ἠγέρθη ὁ Κύριος», μέσα στὶς κραυγὲς μίσους τοῦ ὄχλου ἀντηχεῖ ἡ ὁμολογία τῶν μαθητῶν «ὅτι ἀνέστη ὁ Κύριος ὄντως», μέσα στὸ σκοτάδι τῆς ἱστορικῆς ἀθεΐας ἀκτινοβολεῖ τὸ ἀνέσπερο φῶς τῆς ἀναστάσεως, μέσα στὸ παραλήρημα τῆς παγκόσμιας ἀπελπισίας μεσουρανεῖ ἡ αἰώνια ἐλπίδα τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου. Ναί, καὶ σήμερα καὶ πάντοτε καὶ μέσα στὴν ἀποστασία, σὲ ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη ἀκούγεται ὁ σταθερὸς ἀντίλαλος ὅτι «Ἀληθῶς Ἀνέστη ὁ Κύριος».
Πίσω ἀπὸ τὸν θαυμάσιο ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, πίσω ἀπὸ τοὺς ἐπιταφίους καὶ τὰ λουλούδια, πίσω ἀπὸ τοὺς ὕμνους καὶ τὰ τραγούδια, πίσω ἀπὸ τὰ κόκκινα αὐγὰ καὶ τὰ ψητὰ ἀρνιά, πίσω ἀπὸ τὶς πολλὲς εὐχὲς καὶ τὶς λαμπάδες, κρύβεται τὸ μυστικὸ τῶν ἐλπίδων μας καὶ ὁ θησαυρὸς τῆς ἀλήθειας αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Ἂν χάσουμε τὴν πίστη μας, χαθήκαμε. Ἂν κρατήσουμε ἀναμμένη τὴ λαμπάδα της, λυτρωθήκαμε. Ἡ ἀπάντηση στὴν ὅποια κρίση μας κρύβεται πίσω ἀπὸ τὸν θρίαμβο τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ: «ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον καὶ εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλὰ μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν».
Τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» πρέπει νὰ λέγεται μὲ τὰ χείλη μας καὶ νὰ ἀκούγεται ἀπὸ τὴν καρδιά μας. Εἶναι μεγάλη ἀλήθεια ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καὶ ὅποιος τὴν δεχθεῖ στὴν καρδιά του, ἔχει τὸν Θεὸ μέσα του. Εἶναι ὅλος φῶς, ξεχειλίζει ἀπὸ ἀληθινὴ ζωή, δὲν φοβᾶται τὸν θάνατο, εἶναι γεμᾶτος ἐλπίδα.
Εὔχομαι ἡ εὐλογία τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ νὰ πλημμυρίζει τὴ ζωή σας, ἡ χαρὰ καὶ ἡ εἰρήνη Του νὰ ἐπιστρέψει στὸν κόσμο μας, καὶ τὸ φῶς Του νὰ δείξει διεξόδους στὶς κρίσεις μας καὶ νὰ ὁδηγεῖ τὰ διαβήματά μας.
          
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Μετὰ πασχαλίων εὐχῶν
καὶ πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι ἀγάπης,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ


† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ

http://www.imml.gr/

Σάββατο 19 Απριλίου 2014

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΕΚ ΝΕΚΡΩΝ...ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΕΣΜΕΝ!!!

Αυτός που δημιουργησε τα πάντα, ως Λόγος του Θεού, ήρθε στον πεπτοκώτα κόσμο μας, τον "γεύτηκε'',  αλλά τον υπερέβαλλε και τον ανακαίνισε δίνοντας πνοή ζωής εκ νέου με το θάνατο Του.
Όλη η ζωή Του ήταν μια ανατροπή. Γεννήθηκε άσημος και περιφρονημένος σε ένα σταύλο. Κυνηγήθηκε από τις πρώτες μέρες της ζωής Του. Έζησε σε ένα άγνωστο μικρό χωριό τα περισσότερα χρόνια της ζωής Του.Έμεινε στο περιθώριο και στην αφάνεια μέχρι που αποφάσισε να βγεί στο προσκήνιο της δράσης Του, σύμφωνα με το αγαπητικό σχέδιο Του για μας, και πάλι, όμως, κηνηγημενος και λοιδορούμενος. Δίδαξε την αλήθεια στον ψεύτικο κοσμο μας και έκανε θαύματα στην αρρωστημενη φύση μας. Και στο τέλος της μικρής χρονικά δράσης Του οδηγήθηκε αθώος με το πιο εξευτελιστικό και ταπεινωτικό μέσο στο θάνατο.Αλλά κι αυτό το ατιμωτικό κι απάνθρωπο μέσο τιμωρίας, το σταυρό, τον μετέτρεψε σε σύμβολο νίκης κατά του Θανάτου. Με το θάνατό Του νίκησε το θάνατο και μας δώρισε την αθανασία.
Η δύναμη κι η δόξα του Χριστού εκδηλώνεται μεγαλοπρεπως στο θάνατό Του, σκανδαλίζοντας και καταλύοντας την ανθρώπινη, ανόητη και πεπερασμένη ανθρώπινη λογική. Η μεγαλοπρέπεια Του  αποκαλύπτεται καταφανώς στην άκρα ταπείνωση του Σταυρού. Η Αγάπη Του διακηρύσσεται  στην αιώνια θυσία Του.
Ο νεκρός Χριστός είναι ο αναστημένος Χριστός, είναι το βρέφος Χριστός, είναι ο τέλειος Θεός κι ο βασιλεύς της δόξης.Είναι ο προ αιώνων υπάρχων Θεός ημών.Είναι ο εγερθείς εκ νεκρών.Καλή Ανάσταση!  (ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΠΟΥΝΤΖΗΣ)

Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Γέροντας Βασίλειος Γοντικάκης:Ας γίνει το θέλημά Σου, Θεέ μου, ότι κι αν μου στοιχίσει!

Εν τέλει, όλα οδηγούν σε μία δοκιμασία όπου απειλείται το παν, σε μία κρίση που ξεπερνά συχνά τη λογική και την αντοχή σου.
Εκείνη λοιπόν την ώρα της έσχατης απορίας και εγκαταλείψεως, αν συνειδητά πεις με όλη σου την ύπαρξη «ας γίνει το θέλημά Σου, Θεέ μου, ότι κι αν μου στοιχίσει», τότε αλλάζεις όλος. Ενδύεσαι τον Χριστό. Αλλάζει όνομα ο τόπος. Γίνεσαι άλλος.

Νοιώθεις ότι έζησες μια ζωή, για να φτάσεις σ’ εκείνη τη στιγμή και σ’ εκείνο τον τόπο. Αυτή η στιγμή είναι αστραπή και αιωνιότης.

Τότε δεν έχεις καμία απορία. Δεν αναπολείς τίποτε, ούτε προσδοκάς. Η θεία επίσκεψη δια μιας εξαφάνισε τον χωρισμό σε παρελθόν και μέλλον, κάνοντας τα πάντα ένα παρόν πλησμονής.

Ακινητείς. Μένεις ενεός. Γεμάτος έκπληξη. Με ανοικτές τις αισθήσεις. Με το να είσαι όλος μία αίσθηση.

Αξιολογείς τα πάντα διαφορετικά. Βρίσκεις τον πλούτο, την δόξα και τον παράδεισο εκεί όπου άλλοι βλέπουν τη συμφορά που πρέπει να αποφύγουν.

«Βασιλεύς της Δόξης» γνωρίζεται ο Χριστός πάνω στον Σταυρό και απλωμένος ύπτιος νεκρός στον Επιτάφιο Θρήνο.

Από τότε ευφραίνεσαι περιφρονούμενος. Χαίρεσαι υποτιμούμενος. Και βοηθείσαι διαγραφόμενος.

Γράφεται στις πλάκες της καρδιά σου ένας νέος νόμος, όπως γράφτηκε στις πέτρινες πλάκες στο όρος Σινά. Η νέα νομοθεσία, της αγάπης, που τη δέχτηκες προσωπικά, σε σφράγισε, ως «σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου.

Έκτοτε κυκλοφορείς διαφορετικά. Κουβαλάς την εμπειρία αυτή ως αιμορραγία. Κουβαλάς τη θανή, που σε έφερε στη ζωή. Δεν βγαίνεις έξω από τον τάφο. Τρέφεσαι απ’αυτόν, όπως το φυτό τρέφεται από τις ρίζες του μέσα στη γη.

Από αυτή τη εμπειρία αρθρώνεται ο λόγος σου, διαμορφώνεται ο χώρος σου.

Είναι όλα φανέρωση αυτής της νεκραναστάσεως.

Είναι όλα ντυμένα με σεμνότητα κατανύξεως και πηγαίο δυναμισμό αιωνίου ζωής. 
ΠΗΓΗ:  http://www.briefingnews.gr/olazoi/item/69743

Τετάρτη 16 Απριλίου 2014

Όχι στο κοσμικό ΄΄τώρα΄΄, αλλά στο αιωνίως ΄΄παρόν΄΄...

Τι μεγαλείο!Να πονάς και να δοξάζεις το Θεό. Να κλαίς και να νιώθεις χαρά! Να υπομένεις και να νιώθεις ολοκλήρωση! Να φωνάζεις βουβά και να ξεδίνεις.
Ο πόνος κι η δοκιμασία ισοπεδώνουν το εγώ.Το εξαφανίζουν και κάνουν χώρο για να μπουν οι άλλοι και μαζί, μα πάνω απ' όλους ο Θεός. Και τότε τα πάντα γεμίζουν χαρά. Ειρηνεύεις και αναρωτιέσαι πόση πολλή αγάπη έχει ο Θεός που θέλει να μας σώσει και "με το ζόρι" ακόμη, σεβόμενος πάντα την επιθυμία μας για το αντίθετο.
Μας δίνει θλίψεις και ταλαιπωρίες για να μισήσουμε τον κόσμο αυτό τον ψεύτικο και πεπερασμένο και να στραφούμε στο χωρίς όρια και τέλος δικό του κόσμο.Μας κάνει να μπορούμε να βλέπουμε τη ματαιότητα αυτού του κόσμου και των πραγμάτων που τον περιβάλλουν για να στρέψουμε ολοκληρωτικά το βλέμμα μας στον ουρανό.
Όχι στο κοσμικό τώρα, ούτε στο κοσμικό εδώ, αλλά στο αιωνίως παρόν και στο ατελεύτητο επέκεινα. (Σ.Γ.)

Παρασκευή 11 Απριλίου 2014

Σαν μεγάλες σταγόνες βροχής...



Μεγάλες σταγόνες βροχής πλημμυρίζουν το τζάμι του δωματίου! Όνειρα, επιθυμίες, επιδιώξεις της ζωής που χάθηκαν ανεπιστρεπτί. Αναστενάζεις βαθιά γι’ αυτά που έχασες! Μελαγχολείς που χάνεις τη ζωή σου. Σκέφτεσαι πως όσο κι αν ζήσεις ποτέ δε χορταίνεις τη ζωή∙ ποτέ δε ζεις τη ζωή. Γλυκιά, όμως και πλανεύτρα σε παρασύρει συνεχώς αχόρταγα στις πλάνες της απώλειας.


Το λιωμένο κερί σου θυμίζει τη ζωή που φεύγει... γρήγορα. Δεν είσαι, όμως μόνο σάρκα σου λέει. Δεν είσαι μόνο ύλη. Είσαι και ψυχή. Κυρίως ψυχή. Ποιος, όμως νοιάζεται γι’ αυτήν; Όλοι σπαταλάμε το χρόνο της ζωής μας σε όλα όσα έχουν σχέση μόνο με το σώμα. Κι είναι τόσα πολλά! Τα πάντα στρέφονται γύρω από την φθαρτή και περιορισμένη σε χρόνο και αντοχή σάρκινη περιβολή.  

Ηδυπαθείς και ωραιοπαθείς, εγκλωβισμένοι στους φόβους και στις ανασφάλειές μας, χαμένοι στο λαβύρινθο των πολύπλοκων σκέψεων μας, φυλακισμένοι στην ανελέητη μοναξιά μας, χάνουμε τον προσανατολισμό και τα όρια μας ή μάλλον εγκλωβιζόμαστε ασφυκτικά στα πολύ συγκεκριμένα και περιορισμένα όρια αυτής της ζωής.
Τίποτε, όμως, δεν είναι σίγουρο εδώ εκτός από ένα, τη φυγή μας απ’ αυτή την πρόσκαιρη ζωή. Τίποτε δεν είναι πιο σίγουρο από το θάνατό μας. Κι αυτό που σίγουρα αξίζει πραγματικά είναι η σωτηρία της ψυχής στη χωρίς όρια και τέλος αιώνια ζωή. Κι, όμως, αδιαφορούμε επιδεικτικά για τα σίγουρα κι ασχολούμαστε με αβέβαιες και τιποτένιες φαντασιώσεις. Δούλοι πιστοί στις εγωιστικές επιθυμίες μας. Υπνωτισμένοι και ζαλισμένοι,  προσπαθούμε να απωθήσουμε το φόβο του σκληρού αυτού και αδυσώπητου εχθρού μας.

 Ο θάνατος μας κάνει να τρικλίζουμε, να τρέμουμε. Μας κάνει να λιποτακτούμε συνεχώς από την πραγματικότητα, προσπαθώντας να πείσουμε τον εαυτό μας ότι δεν πρόκειται να μας συμβεί τίποτε κακό. Σε όλους τους άλλους μπορεί, σε εμάς, όμως, όχι. Ασχολούμαστε με χίλιες μύριες σημαντικές και κυρίως ασήμαντες υποθέσεις της καθημερινότητας, θέλοντας να αποδείξουμε ότι είμαστε δυνατοί, κυρίαρχοι, ισχυροί. Στην πρώτη κρίση όμως, οι μάσκες πέφτουν. Οι σκιές χάνονται. Κι έρχεται η ώρα της αλήθειας που μας θυμίζει το σκοπό της ύπαρξης μας. Η καρδιά μας τώρα κι όχι το μυαλό, μας λέει δυνατά να μην υποτασσόμαστε στις πλάνες αυτού του κόσμου. Μας ψιθυρίζει να ζούμε την κάθε στιγμή που δε θα ξανάρθει, να αναμένουμε στωικά τη μοναδικότητα των στιγμών που πρόκειται να ζήσουμε.
( Σ.Γ.)

Πέμπτη 10 Απριλίου 2014

ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΤΟ ΚΑΛΟ...


ΠΗΓΗ: YOUTUBE (https://www.youtube.com/watch?v=uaWA2GbcnJU)

Τετάρτη 9 Απριλίου 2014

Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Ο Χριστός δεν ήρθε στον κόσμο για να μας συστηθεί.
Δεν ήρθε καν για να μας δείξει την παντοδυναμία Του.
Δεν ήρθε για να κάνει θαύματα, ούτε να μετατρέψει τον κόσμο μας σε Παράδεισο, αν και θα μπορούσε και μόνο με μια υπόνοια σκέψης να το κάνει.
Ο Χριστός ήρθε για να μας δείξει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε για να φθάσουμε με ασφάλεια και σιγουριά σ΄Αυτόν.
Κι αυτός ο δρόμος δεν είναι άλλος από το δρόμο του Γολγοθά, το δρόμο του πόνου, της δοκιμασίας, των εμπαιγμών, της ταπείνωσης.
Ο δρόμος του Σταυρού είναι δύσκολος, σκληρός, μαρτυρικός.Είναι, όμως, ο μόνος που οδηγεί στην Ανάσταση.
Χωρίς Σταυρό δεν υπάρχει Ανάσταση, χωρίς θλίψη δεν υπάρχει χαρά.
Δεν επιδιώκουμε τη θλίψη.Την υπομένουμε, όμως, διότι ερχόμαστε αντιμέτωποι με το φρόνημα του κόσμου αυτού.
Σε όλη αυτή την πορεία δεν είμαστε μόνοι μας.Πορεύομαστε με τη χάρη του Θεού.Ακόμη και το σταυρό ή τους σταυρούς που φέρουμε δεν τους σηκώνουμε μόνοι μας, κι αυτό χάρη στην υπακοή μας στο θέλημα του Θεού.
'Εχουμε Κυρηναίους πολλούς.Έχουμε όμως και βασανιστές και Ιούδες πολλούς. Οι άνθρωποι που πριν λίγο καιρό μας εκθείαζαν και μας κολάκευαν διαπερνούν τώρα τις λόγχες τους μαρτυρικά στην ψυχή μας.
Όμως ο Χριστός, ο γλυκός Ιησούς, με ανοιχτά τα χέρια πάνω στο Σταυρό, απαλύνει τον πόνο μας, που κι αυτός δεν είναι δικός μας.
Αιωνίως, ο ''απλωμένος νεκρός'' μας προσκαλεί στη χαρά Του.
Η χαρά του Χριστού βρίσκεται στον πόνο του προσώπου Του.
Η παντοδυναμία του Χριστού βρίσκεται στη φαινομενική αδυναμία Του.
Η πανταχού παρουσία Του βρίσκεται στη φαινομενική απουσία Του.
Όλα ανατρέπονται με την προοπτική του Σταυρού κι όλα ανακαινίζονται.Όλα αποκτούν μια άλλη διάσταση, αυτή της ατελεύτητης χαράς και μακαριότητας στην αγαπητική κοινωνία του Τριαδικού Θεού. (Σ.Γ.)

ΜΟΡΦΕΣ ΚΑΚΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ...

Από τη μικρή Σταματία...Την ευχαριστώ!

ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ

Σε ένα κόσμο σκιών, προδοσίας, ψεύτικων συναισθημάτων και ακραίων εξάρσεων παρασυρόμαστε σε αυταπάτες και ματαιώσεις που μας κάνουν να παραληρούμε από σύγχυση και θυμό.Η αγωνία κι ο αναστεναγμός, μας απομακρύνουν από τη σπουδαιότητα του μυστηρίου της ζωής, της δικής μας ζωής, που αναλώνεται σε ψευδαισθήσεις κι ανόητες φαντασιώσεις.Απαιτούμε να ζούμε χωρίς, όμως, να βιώνουμε αυτήν την ίδια τη ζωή.Κολλημένοι σε κοσμικές και βιωτικές μέριμνες, ξεχνούμε Αυτόν που φροντίζει για όλους μας με τέλεια αγάπη.Σκύβουμε το κεφάλι, κουρασμένοι από το φόρτο της εφήμερης καθημερινότητας μας, αντί να το σηκώνουμε ψηλά, δοξάζοντας το Θεό για το δωρο της αιώνιας και αδιάψευστης μακαριότητας.( Σ.Γ.)




Τρίτη 8 Απριλίου 2014

ΛΑΜΨΟΝ ΜΟΙ ΚΑΙ ΝΥΝ ΩΣ ΠΑΛΑΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΥΓΑΣΟΝ ΨΥΧΗΝ ΜΟΥ...


Ἴδε μου, Χριστέ, τήν θλῖψιν,
ἴδε μου τήν ἀθυμίαν,
ἴδε μου καί τήν πτωχείαν.
Ἴδε τήν ἀσθένειάν μου
καί οἰκτείρησόν με, Λόγε!
Λάμψον μοι καί νῦν ὡς πάλαι
καί καταύγασον ψυχήν μου˙
φώτισον τούς ὀφθαλμούς μου
τοῦ ὁρᾶν σε, φῶς τοῦ κόσμου,
τήν χαράν, τήν εὐφροσύνην,
τήν ζωήν τήν αἰωνίαν... (Αγ. Συμέων του νέου Θεολόγου)



ΜΠΟΡΕΙΣ;

Μπορείς να αφεθείς τελείως στα χέρια του Θεού;Να απλώσεις τα χερια σου και να πεις ΄΄ τώρα κάνε με ό, τι θες΄΄! 
Μπορείς να αδειάσεις τον εαυτό σου από τις ανασφάλειες, τα κόμπλεξ,τους αστείους εγωϊσμούς και τις φοβίες και να πείς ΄΄Θεε μου σ΄ευχαριστώ που υπάρχω΄΄.
Μπορείς να βγείς στη βροχή και να νιώσεις το χάδι του Θεού;
Μπορείς να περπατήσεις ξυπόλητος στο νιόβγαλτο γρασίδι της πρώϊμης άνοιξης και να νιώσεις το μεγαλείο του Θεού;
Μπορείς να σηκώσεις το βλέμμα σου στο βραδινό ουρανό και να φωτιστείς από τη λάμψη των άστρων και του φεγγαριού;
Τότε έχεις πονέσει πολύ στη ζωή σου.... ( Γ.Σ.)